کافئین موجود در چایی و قهوه

طبق سنت ما ایرانی‏ها، کمتر ایرانی است که چای مصرف نکند. مهم‏ترین عنصر موجود در چای کافئین است، به صورت محرک عمل می‏کند و بر سیستم عصبی تأثیر می‏گذارد. عمل تحریک‏آمیز بسیار ملایم کافئین کمک به جلوگیری از احساس خستگی می‏کند.

کافئین در نوشیدنی‏هایی مانند قهوه، چای، شکلات و داروها وجود دارد، البته بیشترین کافئین مصرفی اختصاص به نوع چای و قهوه دارد.

چای یک مدر ضعیف است، نوشیدن چای و قهوه تولید ادرار را تحریک و افزایش می‏دهد. مقدار کم تا متوسط کافئین (به عبارتی 20 تا 200 میلی‏گرم) می‏تواند در انسان یک نمودار ذهنی ایجاد نماید که عموما به عنوان فرح‏بخش شناخته می‏شود. این مقدار از کافئین موجب کاهش میزان احساس خواب‏آلودگی یا خستگی می‏گردد.

مصرف یک فنجان قهوه 100 تا 150 میلی‏گرم کافئین و یک فنجان چای حدود 30 تا 50 میلی‏گرم کافئین دارد.

کافئین در مقادیر کم می‏تواند به عنوان یک تقویت‏کننده مثبت عمل کند. یعنی حدود 100 میلی‏گرم کافئین می‏تواند در انسان حالت سرخوشی خفیفی ایجاد کند. در حالی که مصرف حدود 300 میلی‏گرم آن نه تنها به عنوان تقویت‏کننده مثبت عمل نمی‏کند بلکه می‏تواند موجب افزایش اضطراب و ناراحتی خفیف شود.

معمولاً وقتی کافئین مصرفی بالای 250 میلی‏گرم باشد و یکسری علائمی مانند عصبانیت، بیقراری، صورت قرمز و اختلال معده‏ای روده‏ای هم وجود داشته باشد دلیل بر مسمومیت است.

البته کافئین یک نیمه عمر نسبتا کوتاه داشته (حدود 3 تا 6 ساعت)، بنابراین مسمومیت با آن به طور سریع رفع می‏گردد و عواقب مهمی به جا نخواهد گذاشت.

افرادی که نشانه‏های اضطراب، بی‏نظمی قلبی، التهاب مری، بیخوابی دارند و همچنین خانم‏هایی که بیماری به نام فیبرکیستیک پستان دارند باید مصرف کافئین را کاهش داده یا قطع کنند.

ترک کردن قهوه و چای
افرادی که به مقدار زیاد چای و قهوه مصرف می‏کنند در صورتی که تصمیم دارند آن را ترک کنند، نباید در ایامی باشد که کارهای مهم انجام می‏دهند مثلاً برای دانشجویان نباید در فصل امتحانات باشد علت این توصیه آن است که در بعضی افراد که اقدام به ترک می‏کنند ممکن است یکسری ناراحتی مانند سردرد و خستگی، اضطراب و تحریک‏پذیری ایجاد شود.

نکته مهم این است که مصرف‏کنندگان باید به صورت تدریجی مصرف محصولات حاوی کافئین را کنار بگذارند.

 منبع : hawzah.net